Ekscelencjo, Czcigodni Księża
Panie i Panowie Parlamentarzyści,
Panie Wojewodo, Panie Marszałku,
Drodzy Goście,
 

Szanowni Suwalczanie!

Nasze spotkanie jest spełnieniem oczekiwań mieszkańców Suwałk i Suwalszczyzny. Pomnik ten jest wyrazem pamięci i ogromnego szacunku jakim cieszył się wśród mieszkańców Suwałk i Suwalszczyzny Papież Jan Paweł II - jeden z największych Polaków w dziejach naszej Ojczyzny. Jest wiele powodów, które zainspirowały nas do budowy tego pomnika w Suwałkach. Ja powiem o dwóch, w mojej ocenie najważniejszych.

 Po pierwsze ten pomnik to wyraz naszej wdzięczności za słowa wypowiedziane przez Jana Pawła II w czasie pielgrzymki do naszej diecezji w czerwcu 1999 roku. Do mieszkańców ziemi mazursko- augustowsko- suwalskiej powiedział wtedy: ”… ja tej ziemi ogromnie wiele zawdzięczam (…) Ta ziemia była dla mnie zawsze gościnna, kiedy tutaj przebywałem.” I właśnie te słowa znalazły się na cokole suwalskiego pomnika Papieża Jana Pawła II.

    Ojciec Święty potrafił zjednywać sobie serca i umysły ludzi na całym świecie. Przekonali się o tym również mieszkańcy Suwalszczyzny, którzy spotkali się z Karolem Wojtyłą w czasie kajakowych wypraw w latach 50-tych i 60-tych po Wigrach i Czarnej Hańczy. Do tych wspomnień Jan Paweł II powrócił w 1999 roku w czasie pielgrzymki do naszej diecezji. W czasie  pobytu na Suwalszczyźnie Ojciec Święty kilkakrotnie wspominał Suwałki - w czasie rozmowy z rolnikami w Leszczewie, a także w czasie przejażdżki statkiem po Wigrach. Papież, w towarzystwie będącego tutaj z nami arcybiskupa Wojciecha Ziemby, ówczesnego naszego ordynariusza, przejechał też suwalskimi ulicami w drodze z klasztoru pokamedulskiego nad Wigrami do Augustowa. O tej porannej przejażdżce ulicami Suwałk niewielu wiedziało. Po południu, gdy Ojciec Święty miał wracać z wyprawy po jeziorach augustowskich, na suwalskich ulicach czekały już na Niego tłumy. Papież do miejsca wypoczynku powrócił inną drogą.

  Drugi powód, w mojej ocenie znacznie ważniejszy, wzniesienia suwalskiego pomnika Papieża Jana Pawła II, to znaczenie Jego przesłania jakie głosił w życiu współczesnych mieszkańców Polski, Suwalszczyzny i Suwałk. Decyzja kardynałów zgromadzonych na konklawe przed dwudziestu dziewięciu laty zmieniła oblicze świata, Polski, zmieniła też nas jako wspólnotę; zmieniła też nas- każdego w wymiarze osobistym. Jak ważny był to moment najlepiej świadczy to, że większość z nas pamięta chwilę kiedy po raz pierwszy dowiedziało się o tym, że gdzieś tam w dalekim Watykanie kardynałowie wybrali Polaka na papieża. Minęło już dwadzieścia dziewięć lat od tej chwili, a większość z nas pamięta tę chwilę. To było bardzo ważne wydarzenie, zarówno w wymiarze osobistym, jak i społecznym.

    Jak wiele dla nas znaczył Jan Paweł II, tak naprawdę przekonaliśmy się dopiero wtedy gdy odszedł. Brakuje nam Jego uśmiechu, uścisku dłoni czy dobrego słowa, które otrzymywaliśmy jak zastrzyk energii do działania. Czuliśmy otuchę, że nasz Papież jest, czuwa i chroni nas. Gdy odszedł, nie zawsze potrafimy sobie poradzić.

    Już za życia mówiono o nim Jan Paweł Wielki. Powiedziano też: „ pontyfikat, który zmienił świat”- i trudno nie zgodzić się z tą oceną. W czasie swojej pierwszej zagranicznej pielgrzymki Ojciec Święty wypowiedział słowa, które dobrze oddawały charakter Jego ziemskiego pielgrzymowania: „ Papież pragnie być Waszym głosem, głosem tych, co nie mogą przemówić, lub tych, których ucisza się przemocą, obrońcą uciśnionych, którzy maja prawo do skutecznej pomocy, a nie okruchów sprawiedliwości.”

     Niósł to przesłanie do wielu krajów, również do swojej Ojczyzny. Jego słów: „ Niech stąpi Duch Święty i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi” wypowiedzianych przed ponad dwudziestu ośmiu laty w Warszawie nie sposób przecenić w historii Polski. To papieskie wezwanie zostało zrealizowane po sierpniu 1980 roku.

Ekscelencjo, Czcigodni Księża
Panie i Panowie Parlamentarzyści
Panie Wojewodo, Panie Marszałku,
Drodzy Goście i Suwalczanie!

  Papieskie pielgrzymowanie przez państwa i kontynenty zmieniało świat. Zmieniało ludzi, zmieniało też bieg historii państw. Jan Paweł II był największym podróżnikiem wśród papieży. Podczas zagranicznych podróży przebył ponad 1 700 000 kilometrów, co odpowiada ponad czterdziestokrotnemu okrążeniu Ziemi wokół równika. Dobrze jeszcze pamiętamy obraz Papieża, który klęka i bardzo nisko się pochyla by ucałować ziemię, na którą przybywa.

  Zawsze wtedy mówił o miłości i szacunku dla człowieka, którego spotyka. Pontyfikat Karola Wojtyły był wieczną rozmową. Papież zadawał proste pytania, na które ludzie szukali odpowiedzi. Była to rozmowa, również z niewierzącymi. Prowadził ją z całym światem, z wielkimi tego świata, ale przede wszystkim z każdym człowiekiem I za to wszyscy Go kochali. Potrafił rozmawiać z każdym- i z rolnikiem z Suwalszczyzny, i z młodzieżą, i z prezydentem i z profesorem. Znajdował słowa zrozumiałe dla wszystkich. Wokół siebie roztaczał aurę sympatii i dobroci. To ta „ normalność” Karola Wojtyły zjednywała mu serca i umysły ludzi na całym świecie.

    Jan Paweł II reagował zawsze na to co działo się wokół Niego. Nauczał, że w świecie w którym rynek decyduje o odrzuceniu wszelkich norm moralnych, naszym zadaniem jest uczłowieczenie twardych praw wolnego rynku. Pamiętać należy o ludzkiej solidarności i uczciwości. Częścią tej uczciwości, czy umiejętności zauważania drugiego człowieka i jego potrzeb była obrona praw najsłabszych. Jan Paweł II całe życie poświęcił idei miłości do człowieka, idei ludzkiej dobroci, pokory i pomocy słabszym. Głosił miłosierdzie i czynił je. Były to bardzo ważne zasady w posłudze Jana Pawła II.

    Wdzięczność za te zasady i głoszone posłanie znajdzie w Suwałkach odzwierciedlenie w postaci tworzonego Domu Pomocy Charytatywnej im. Papieża Jana Pawła II. Na ten cel przeznaczyliśmy i chcemy przeznaczać dochody z miejskich imprez charytatywnych w Suwałkach. Często do tego dobra, które jest w ludziach odwoływał się w swoim nauczaniu Jan Paweł II, suwalczanie pamiętają o tych słowach Wielkiego Polaka.

Ekscelencjo, Czcigodni Księża
Panie i Panowie Parlamentarzyści
Panie Wojewodo, Panie Marszałku,
Drodzy Goście i Suwalczanie!

Zapraszam wszystkich na wieczorny koncert, który dopełni dzisiejsze uroczystości. Mszę Koronacyjną Mozarta i Małą Mszę Uroczystą Rossiniego, które wykonają Opera i Filharmonia Podlaska pod dyrekcją Marcina Nałęcz- Niesiołowskiego i Violetty Kieleckiej z udziałem Jadwigi Rappe, Przemysława Borysa, Bogdana Makala, Marleny Borowskiej i Bartosza Jakubczaka. Koncert rozpocznie się o dziewiętnastej w konkatedrze pod wezwaniem św. Aleksandra. Serdecznie wszystkich zapraszam.

Ekscelencjo, Czcigodni Księża
Panie i Panowie Parlamentarzyści,
Panie Wojewodo, Panie Marszałku,
Drodzy Goście i Suwalczanie!

  Bogu dziękuję, że dane mi było żyć w czasach gdy  Kościołowi przewodził Jan Paweł II. Będzie on zawsze w moim sercu, a jestem przekonany, że również w sercach suwalczan, którzy swoją ofiarnością przyczynili się też do wzniesienia tego pomnika. W tym miejscu suwalczanie na co dzień będą mogli oddać hołd Wielkiemu Papieżowi. Mam nadzieję, że będzie to również miejsce spotkań religijnych oraz osobistych modlitw mieszkańców ziemi suwalskiej.

Pragnę z głębi serca podziękować wszystkim, którzy brali udział w realizacji tego wspaniałego przedsięwzięcia budowy pomnika Jana Pawła II w naszym mieście. Szczególne podziękowania kieruję pod adresem Jego Ekscelencji Księdza Biskupa Jerzego Mazura naszego ordynariusza, Księdza Biskupa Romualda Kamińskiego. Dziękuję autorom projektu budowy pomnika Panu prof. Gustawowi Zemle i doktorowi Pawłowi Pietrusińskiemu za wierne odzwierciedlenie w tym dziele postaci Ojca Świętego, autorom i wykonawcom uczestniczącym w zagospodarowaniu terenu wokół pomnika. Dziękuję wszystkim osobom, które swoim zaangażowaniem, pracą wniosły wkład w powstanie tego pomnika.

Bóg zapłać. Dziękuję za uwagę.